Eindige-elementenmethode

Voorbeeld van een eindige-elementenberekening. Een thermo-mechanisch probleem: een blokje metaal wordt vooral in het centrum via kleine koelkanaaltjes verwarmd en gekoeld.
1 Opbouwen van het model
2 Opbouwen rooster het model in kleine elementjes
3 Berekenening thermische invloed,
4 mechanische spanning en
5 vervorming.

De eindige-elementenmethode e.e.m. is een rekenmethode waarmee partiële differentiaalvergelijkingen en integraalvergelijkingen benaderend kunnen worden opgelost. Belangrijke toepassingen hiervan vindt men in de technische wetenschappen, waar men deze methode bijvoorbeeld gebruikt om de sterkte van ingewikkelde constructies en constructie-elementen te berekenen. De methode is ontwikkeld, omdat analytische rekenmethoden onvoldoende mogelijkheden bieden of te complexe berekeningen vergen. De methode vindt zijn toepassing vooral bij sterkteberekeningen, maar ook bij elektromagnetisme, thermodynamica, stromingsleer en nog veel andere disciplines.

Het model van de constructie waar de berekeningen op moeten worden uitgevoerd wordt bij de eindige-elementenmethode in een groot aantal kleine elementen opgedeeld. Dat zijn in drie dimensies meestal onregelmatige veelvlakken opgebouwd uit driehoeken. De oplossing die met de eindige-elementenmethode wordt bereikt convergeert bij het verkleinen van de elementen naar de analytisch juiste oplossing. Wel kunnen bij het verkeerd opbouwen van het model fouten worden gemaakt die structurele gevolgen hebben.

Het Engelse finite element method FEM en finite element analysis worden ook gebruikt.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy