Elamitisch Haltamti | ||||
---|---|---|---|---|
Gesproken in | Huidig Iran (vroeger) | |||
Sprekers | Geen (dode taal) | |||
Taalfamilie |
Onbekend (isolate taal)
| |||
Alfabet | Eigen ontwikkeling van spijkerschrift | |||
Officiële status | ||||
Officieel in |
Perzische rijk
| |||
Taalcodes | ||||
ISO 639-1 | - | |||
ISO 639-2 | elx | |||
ISO 639-3 | elx | |||
|
Het Elamitisch is de uitgestorven taal van het oude rijk Elam, dat in de vroege oudheid gelegen was in het uiterste zuidwesten van het huidige Iran. Er zijn teksten in deze taal uit een tijdsbestek dat reikt van 2400 tot 350 v.Chr. De taal heeft daarmee een geattesteerde geschiedenis van ruim twee millennia.
Het Elamitisch wordt door de meeste taalkundigen beschouwd als een isolate taal. Het is niet verwant aan enige andere taal in de streek waar het gesproken werd. Het behoort noch tot de Semitische talen (zoals het Akkadisch), noch tot de Indo-Europese talen (zoals het Hettitisch of het Medisch en het Perzisch). Ook met de taal van de eertijdse buren, het Sumerisch, is het zeker niet verwant. Er zijn taalkundigen die een (verre) verwantschap met de Dravidische talen geponeerd hebben zoals deze vandaag op het Indische subcontinent nog gesproken worden. Die verwantschap is omstreden, alhoewel er zeker maritieme handelsbetrekkingen bestonden met het Indiase subcontinent, meer bepaald met de Indusbeschaving.
De Elamitische teksten zijn in drie verschillende schriftsystemen bewaard gebleven. Twee daarvan gaan op het Mesopotamische spijkerschrift terug, terwijl het derde - het lineair schrift - een ontwikkeling van eigen bodem lijkt te zijn.