Elektro-encefalografie

Elektro-encefalografie
Een EEG (elektro-encefalogram)
MeSH	D004569
Portaal    Geneeskunde

Elektro-encefalografie (EEG) is een methode om de elektrische activiteit van de hersenen te meten. Het is een non-invasieve ingreep, waarbij de elektroden doorgaans op de hoofdhuid worden geplakt. EEG meet potentiaalverschillen die ontstaan door de ionenstroom in de zenuwcellen van de hersenen.^[1] In de kliniek wordt er met een eeg gekeken naar spontane elektrische activiteit in de hersenen gedurende een bepaalde tijd,^[1] gemeten door meerdere elektroden die op het hoofd worden geplaatst. Meestal zijn dit er ongeveer 20 en zijn ze bevestigd in een soort muts. Een standaardsysteem om deze elektroden op de scalp te bevestigen is het zogeheten 10-20-systeem. Om goed contact te kunnen maken met de hoofdhuid wordt tussen de elektroden en de huid een geleidende contactvloeistof aangebracht.

EEG wordt vaak gebruikt voor diagnostiek en hiervoor wordt gekeken naar event-related potentials en het frequentiespectrum. Event-related potentials treden op na de aanbieding van een stimulus of voor het uitvoeren van een handeling, zoals het drukken op een knop. In het frequentiespectrum wordt gekeken naar neuronale oscillatie, oftewel hersengolven.

Eeg wordt het vaakst gebruikt om epilepsie te diagnosticeren, omdat het eeg daarbij afwijkend is.^[2] Daarnaast wordt het gebruikt voor het diagnosticeren van slaapstoornissen en ernst van coma, encefalopathieën en hersendood. Eerder was eeg ook de eerste keuze voor het helpen vaststellen van hersentumoren, beroertes en andere gelokaliseerde afwijkingen,^[3][4] maar sinds de komst van beeldvormingstechnieken met een hoge resolutie, zoals magnetic resonance imaging (MRI) en computertomografie (CT) is het gebruik van eeg hiervoor afgenomen.

De apparaten waarmee eeg's gemaakt worden, vallen onder de medische hulpmiddelen.

1. ↑ ^{a b} Niedermeyer, E & Lopes da Silva, FH (2004). Electroencephalography : basic principles, clinical applications, and related fields, Philadelphia. ISBN 0781751268.
2. ↑ Tatum, WO (2014). Handbook of EEG interpretation, New York. ISBN 9781617051807.
3. ↑ (en) EEG: MedlinePlus Medical Encyclopedia. medlineplus.gov. Gearchiveerd op 8 maart 2018. Geraadpleegd op 2 maart 2018.
4. ↑ Chernecky, CC, Berger, BJ (2013). Laboratory tests and diagnostic procedures. Elsevier/Saunders, St. Louis, Mo.. ISBN 9781455706945.