Elektrostatische ontlading

Een elektrostatische ontlading (met name in de elektronica vaak met het Engelse ESD, electrostatic discharge, aangeduid) is een kortdurende elektrische stroom tussen twee verschillend elektrisch geladen (geïsoleerde) lichamen, waardoor ladingsvereffening, althans in zekere mate, plaatsvindt. Een elektrostatische ontlading vindt plaats doordat er een elektrisch contact ontstaat tussen beide voorwerpen of doordat er bij voldoende potentiaalverschil tussen beide een doorslag gebeurt door het niet-geleidende medium tussen de lichamen, het diëlektricum. Er springt lading in de vorm van elektronen over van het lichaam met de lagere potentiaal naar dat met de hogere, in sommige gevallen in de vorm van een vonk. Als de ladingen onderling zijn vereffend, is het potentiaalverschil verdwenen, maar kan op beide lichamen nog wel lading achterblijven. Als de ontlading plaatsvond als een doorslag door het tussenliggende medium, blijft meestal een potentiaalverschil bestaan. Volledige ontlading van een positief of negatief geladen lichaam kan worden bewerkstelligd door verbinding met een geleider die op aardpotentiaal ligt. Ontlading kan minder uitgesproken (zonder vonk) plaatsvinden bij toepassing van hoogohmige weerstanden, waardoor de stroomsterkte wordt beperkt.