Empedocles Ἐμπεδοκλῆς | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonsgegevens | ||||
Naam | Empedocles van Acragas (Agrigentum) | |||
Geboren | Acragas, ca. 492 v.Chr. | |||
Overleden | Peloponnesus?, ca. 432 v.Chr. | |||
Land | Sicilië | |||
Functie | filosoof, arts, redenaar, staatsman, dichter | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Stroming | presocratische filosofie, pluralisme, eclectisch | |||
Reactie op | Parmenides, Zeno | |||
Beïnvloed door | Homerus, Parmenides, Heraclitus, Xenophanes, pythagorisme, orfisme | |||
Beïnvloedde | Plato, Aristoteles, Lucretius, Hippocrates neoplatonisme, Friedrich Hölderlin, Matthew Arnold, Friedrich Nietzsche, Gerard van Klinkenberg, Hans Andreus | |||
|
Empedocles (Oudgrieks: Ἐμπεδοκλῆς, Empedokles; ca. 492 v.Chr. — ca. 432 v.Chr.) was een ziener, staatsman, dichter en vooral arts en presocratische filosoof uit Acragas, Sicilië. Volgens klassieke bronnen toonde hij graag zijn rijkdom en zag hij zichzelf als een god, verrichtte hij wonderen en maakte hij zich nuttig voor zijn medeburgers, zodat hij een populair persoon werd.
Zijn filosofie is eclectisch. Alles zou bestaan uit een mengsel van vier eeuwige elementen. Twee natuurkrachten, Liefde en Strijd, werken daar op in en zorgen voor ontstaan en vergaan van de dingen. De krachten nemen om de beurten toe en af in dominantie, zodat de kosmos een eeuwige cyclus doormaakt van toenemende scheiding en vereniging. Leven ontstaat door een balans van beide. Het eerste leven bestaat uit goddelijke daimonen. Die worden corrupt en moeten vervolgens een reeks van reïncarnaties doormaken om weer zuiver te worden. De mens is zo'n tussenstadium van incarnatie.
Plato, Lucretius en neoplatonisten gebruikten ideeën van Empedocles, en de elementenleer werd van grote invloed in de premoderne wetenschap, zoals geneeskunde en alchemie. De anekdotes over Empedocles' leven en dood werden vooral vanaf de zeventiende eeuw gebruikt in kunst en literatuur door bijvoorbeeld schrijvers als Friedrich Hölderlin.