Een energide (oudgrieks ἐενεργός, 'actief') is bij eukaryotische organismen de fysiologische eenheid die gevormd wordt door de celkern met het eromheen liggende cytoplasma.
De term 'energide' werd voor het eerst door de plantenfysioloog Julius Sachs in 1892 in de biologie geïntroduceerd en wordt sinds 1909 ook gebruikt in de ontwikkelingsfysiologie door Max Hartmann.[1]
Omdat het moeilijk is vast te stellen tot hoever de invloed van de kern zich uitstrekt, is het soms niet duidelijk of het begrip 'energide' van toepassing is.