Eurovisiesongfestival 2002

Eurovisiesongfestival 2002
A modern fairytale
Eurovision Song Contest Estonia 2002
Gastland	Estland
Locatie	Saku Suurhall, Tallinn
Omroep	ETV
Datum	25 mei 2002
Presentator	Annely Peebo Marko Matvere
Winnaar
Land	Letland
Lied	I wanna
Artiest	Marie N
Tekst	Marija Naumova Marats Samauskis
Componist	Marija Naumova
Andere gegevens
Stemgegevens	Elk land verdeelt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 en 12 punten
Aantal landen	24
Terugkerend	België  Cyprus  Finland  Macedonië Oostenrijk  Roemenië  Zwitserland
Terugtrekkend	Ierland IJsland  Nederland Noorwegen  Polen Portugal
Openingsact	Dave Benton & Tanel Padar
Intervalact	Runo Dance Company ETV Children Choirs
Chronologie
◄ 2001 – 2003 ►

Het 47ste Eurovisiesongfestival vond plaats op 25 mei 2002 in de Saku Suurhal in Tallinn, Estland. Het programma werd gepresenteerd door Annely Peebo en Marko Matvere. België werd vertegenwoordigd door Sergio & The Ladies. Nederland was niet vertegenwoordigd, omdat er te weinig punten waren behaald het jaar voordien.

De favorieten op voorhand waren de blinde zangeres Corinna May uit Duitsland en het damestrio Afro-Dite uit Zweden. Bij de bookmakers waren de subtoppers gastland Estland, het Verenigd Koninkrijk, Denemarken, Spanje en Frankrijk. Het programma Operación Triunfo (een soort mix van realityprogramma's als Big Brother en Idols) zou voor de Spaanse inzending zorgen. In een speciale Eurovisie-uitzending kozen de Spanjaarden voor zangeres Rosa met haar liedje Europe's Living A Celebration. In Tallinn bracht Rosa haar nummer bijgestaan door andere deelnemers van Operacíon Triunfo.

De Duitse Corinna May kwam met vijf zangeressen naar Tallinn en met een liedje dat opnieuw geschreven werd door Ralph Siegel en Bernd Meinunger. Om de 'handicap' van Corinna enigszins te maskeren, werd een choreografie bedacht en werd Corinna gekleed in Anastaciastijl, compleet met zonnebril. Ze kon haar zenuwen niet onder controle houden en dit had hoorbaar effect op de vocale kwaliteiten van Corinna. Ook de dames van Afro-Dite met Never let it go konden de vocals niet zuiver op het podium ten gehore brengen en leek het alsof enkel de choreografie de boventoon voerde. Ook de Deense Malene die met een pop-ballad nog tot de outsiders gerekend werd, was zichtbaar nerveus en kon geen zuivere uitvoering van haar nummer geven. Door het falen van de favorieten ontstond er ruimte voor anderen: de uptempo Estse bijdrage van (de Zweedse) Sahlene en de ballades van de Britse Jessica Garlick en van de Franse Sandrine François.

Toen kwamen er twee landen waar het tijdens de puntentelling om zou gaan. De popsong van Ira Losco uit Malta, Seventh wonder en het op Latin geïnspireerde nummer I wanna van Marie N uit Letland. Beide dames brachten hun nummers met een gimmick: tegen het einde van haar nummer blies Ira glittertjes in de camera, terwijl Marie N een show opvoerde met een lesbisch tintje. Zij danste, gekleed in herenkleding, met een van de achtergronddanseressen, maar tegen het einde van het nummer werd zij langzaam uitgekleed door de twee achtergronddansers en sloot Marie N haar optreden af in een avondjurk. De kritiek dat vooral deze show belangrijk zou zijn geweest voor het behalen van de overwinning en niet in de eerste plaats het lied, verdedigde Marie N op een persconferentie als zijnde logisch voor een wedstrijd op televisie wordt uitgezonden.

In eerste instantie mocht Letland niet deelnemen, maar door de afzegging van Portugal kwam er plots een extra startplek vrij. Het toewijzen van deze startplek ging echter niet zonder slag of stoot: Nederland en Letland waren in 2001 allebei op exact 16 punten en een daarmee een gedeelde 18e plaats terechtgekomen, beide dus één plek achter de Portugese kandidaat die 17e was geworden. De vrijgekomen startpositie voor 2002 werd aan Letland toegewezen, aangezien dit land in 2001 twee keer een 8 scoorde, terwijl Nederland bij geen enkele jury hoger uitkwam dan een 6. Dit leidde tot Nederlandse verontwaardiging, aangezien Nederland van vier landen punten had gekregen en Letland maar van twee: de Baltische buren Estland en Litouwen. Echter, de Nederlandse protestgeluiden kregen bij de EBU geen luisterend oor en Letland trok met Marie N naar Tallinn.