Back حزب الكتائب اللبنانية Arabic حزب الكتايب اللبنانيه ARZ Falanxes Libaneses AST Катаеб Bulgarian Falanges Libaneses Catalan Katáib Czech Kata’ib German Κόμμα Καταέμπ Greek Kataeb Party English Libana Socialdemokrata Partio Esperanto
| Kataeb-partij | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Personen | ||||
| Partijleider | Amine Gemayel | |||
| Zetels | ||||
| Parlement van Libanon | 5 / 128 | |||
| Ministers in het Libanese kabinet | 3 / 30 | |||
| Geschiedenis | ||||
| Opgericht | 1936 | |||
| Algemene gegevens | ||||
| Actief in | Libanon | |||
| Hoofdkantoor | Beiroet | |||
| Ideologie | Falangisme | |||
| Coalitie | 14-maart-beweging | |||
| Website | kataeb.org | |||
| ||||
| Politiek in Libanon | ||
|---|---|---|
| ||
|
President (lijst) Nationale Vergadering Kabinet Verkiezingen Bestuurlijke indeling Gouvernementen Districten |
Het falangisme in Libanon is oorspronkelijk een Maronitisch nationalistische jeugdbeweging die is opgericht in 1936 door Pierre Gemayel, en die later de Libanese politieke partij Phalange werd (de Kataeb Sociaaldemocratische Partij, Arabisch: حزب الكتائب اللبنانية, Hizb Al-Kata’eb Al-Lubnaniyah). Het is geïnspireerd door het Spaanse falangisme van José Antonio Primo de Rivera.
De partij begon klein, maar haar invloed nam sterk toe. Tegen het einde van de jaren zestig, had de partij 9 van de 99 parlementszetels en was ze een belangrijke factor in het versnipperde politieke landschap van Libanon geworden.
Tijdens de Libanese Burgeroorlog was de Kataeb een belangrijke politieke factor, mede doordat de partij aan het begin van de jaren zeventig een gewapende militie had gevormd, onder leiding van Bashir Gemayel, de zoon van Pierre Gemayel. Op 23 augustus 1982 werd Bashir verkozen tot president, maar nog voor hij beëdigd was kwam hij op 14 september 1982 om het leven bij een bomaanslag die vermoedelijk door de Syrische geheime dienst werd gepleegd. Habib Tanious Shartouni, aanhanger van de Syrische Sociaal Nationalistische Partij, bekende de misdaad maar werd nooit vervolgd. Bashir Gemayel werd opgevolgd door zijn broer Amin Gemayel (1942). Libanese falangisten namen twee dagen later wraak met de bloedbaden in Sabra en Shatila van 1982.
Na de dood van Pierre Gemayel in 1984 werd Elie Karameh voorzitter van Falange (1984-1986). Met steun van Syrië werd Georges Saadeh in 1986 voorzitter van de partij. Hij bleef dit tot zijn dood in 1998. Na zijn dood werd de eveneens pro-Syrische Mounir al-Hajj voorzitter van Falange. Op 7 oktober 2001 werd Karim Pakradouni, dankzij Syrische steun, tot voorzitter van Falange gekozen. Hierna viel de Falange uiteen in een pro-Syrische Falange en een anti-Syrische Falange. Deze laatste wordt geleid door Amin Gemayel, die in 2000 terug was gekeerd uit ballingschap.