Ferdinand van Oostenrijk (1609-1641)

Ferdinand, Aartshertog en kardinaal van Oostenrijk
Portret van Kardinaal-infant Ferdinand van Oostenrijk (1639), Gaspar de Crayer, Museo Nacional del Prado
Kardinaal van de Rooms-Katholieke Kerk
Ambt	aartsbisschop van Toledo, landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden
Titelkerk	S. Maria in Portico
Creatie
Consistorie	29 juli 1619
Portaal    Christendom

Ferdinand van Oostenrijk (San Lorenzo de El Escorial, 16 mei 1609 – Brussel, 9 november 1641), bijgenaamd kardinaal-infant, was een zoon van Filips III van Spanje. Toen hij 10 jaar oud was, verzocht zijn vader de paus hem tot kardinaal te creëren. Hij werd - hoewel hij nooit priester gewijd werd - in 1619 aartsbisschop van Toledo en was van 4 november 1634 tot zijn dood landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden. Isabella van Spanje was zijn tante.

Zijn Blijde Intrede in Antwerpen op 17 april 1635, na de door hem gewonnen Slag bij Nördlingen, werd groots gevierd. Niet minder dan 80.000 gulden werd uitgegeven door het stadsbestuur. Rubens werd gevraagd een feestelijk onthaal te regelen en versierde de stad met erepoorten, beeldengalerijen en speciale opvoeringen in de theaters.

Als mecenas van de kunsten liet hij zich portretteren door onder anderen Rubens, Gaspar de Crayer, Gerard Seghers, Diego Velázquez en Antoon van Dyck.

Ferdinand van Oostenrijk was een getalenteerd generaal en bracht een groot deel van zijn tijd door op het slagveld tegen de legers van de Republiek der Verenigde Nederlanden en tegen het Franse koninkrijk. In 1641 werd hij tijdens de gevechten ziek. Hij stierf op tweeëndertigjarige leeftijd in Brussel, maar werd herbegraven in de koninklijke Crypte van San Lorenzo el Real, waar hij geboren was. Hij liet een dochter na, Marie Anne de la Croix (1641-1715), die te Madrid in een klooster ging.