Fluorantimoonzuur | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||||
Structuurformule van fluorantimoonzuur
| ||||||
Molecuulmodel van fluorantimoonzuur
| ||||||
Algemeen | ||||||
Molecuulformule | HSbF6 | |||||
Molmassa | 236,76 g/mol | |||||
Wikidata | Q413278 | |||||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||||
Fysische eigenschappen | ||||||
Aggregatietoestand | vloeistof | |||||
Kleur | kleurloos | |||||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||||
|
Fluorantimoonzuur (HSbF6) is het sterkste, tot nu toe bekende synthetische superzuur. Het zuur wordt gevormd door waterstoffluoride (HF) en antimoon(V)fluoride (SbF5) in verschillende verhoudingen met elkaar te mengen.[1]. De 1:1-verhouding vormt het sterkste superzuur. Hiervan is aangetoond dat het zelfs koolwaterstoffen kan protoneren tot een carbokation, waarbij waterstofgas wordt vrijgesteld.[2]
De reactie van waterstoffluoride en antimoon(V)fluoride is sterk exotherm. Waterstoffluoride, een lewiszuur, reageert met antimoon(V)fluoride tot een adduct. Het gevormde hexafluorantimonaat-anion is zwak maar aanwijsbaar via een van de fluoratomen door een datieve binding aan het proton gebonden. Dit laatste is een beetje in strijd met de officiële niet-coördinerende, slechts zeer zwak basische en nucleofiele status van het anion. De binding is zwak, waardoor HSbF6 als zuur 2×1019 (20 triljoen) keer sterker is dan 100% zuiver zwavelzuur.