In blockchain wordt een fork op verschillende manieren gedefinieerd:
Forks zijn gerelateerd aan het feit dat verschillende partijen gemeenschappelijke regels moeten gebruiken om de geschiedenis van de blockchain te onderhouden. Wanneer partijen het niet eens zijn, kunnen alternatieve ketens ontstaan. Hoewel de meeste forks van korte duur zijn, zijn sommige permanent. Kortstondige forks zijn te wijten aan de moeilijkheid om snel consensus te bereiken in een gedistribueerd systeem. Daarentegen zijn permanente forks (in de zin van protocolwijzigingen) gebruikt om nieuwe functies aan een blockchain toe te voegen, maar ze kunnen ook worden gebruikt om de effecten van hacking om te keren, zoals het geval was bij Ethereum en Ethereum Classic, of catastrofale bugs op een blockchain te voorkomen, zoals het geval was bij de bitcoin-fork op 6 augustus 2010.[bron?] Blockchain-forks zijn veel besproken in het kader van het schaalbaarheidsprobleem van de bitcoin.[2][3][4]