Back أدب عصر النهضة الفرنسي Arabic Γαλλική λογοτεχνία του 16ου αιώνα Greek French Renaissance literature English Littérature française du XVIe siècle French フランス・ルネサンスの文学 Japanese 16세기 프랑스 문학 Korean Французская литература эпохи Возрождения Russian Francoska književnost 16. stoletja Slovenian
| Literatuur |
| Franse literatuur |
.jpg) |
| Lijst van Franstalige schrijvers |
| Middeleeuwen |
| 16e eeuw |
| 17e eeuw |
| 18e eeuw |
| 19e eeuw |
| 20e eeuw: |
| 1900-1914 · 1914-1945 · 1945-1960 |
|
Portaal |
De Franse literatuur in de zestiende eeuw wordt gekenmerkt door de vestiging van het Frans als een belangrijke literaire taal, met schrijvers die de voornaamste genres van moderne literatuur in Frankrijk creëren. In verhalend proza zijn dat François Rabelais en Pierre de Ronsard, in poëzie is dat vooral Joachim du Bellay, Michel de Montaigne doet dat met zijn Essais voor de filosofische literatuur en Robert Garnier en Etienne Jodelle voor het theater. De 16e eeuw was voor Frankrijk een tijd van fundamentele veranderingen op alle gebieden: religie, wetenschap, ontdekkingsreizen en politieke verschuivingen lagen aan de basis voor begrippen als renaissance, humanisme en moderne tijd.
Al in de 15e eeuw kondigde in West-Europa een aantal factoren de komende renaissance aan. Twee verschillende jaartallen worden genoemd als mogelijk begin van de renaissance. In 1458 vallen met Constantinopel de laatste resten van het Oost-Romeinse rijk in Turkse handen en rond die tijd wordt in Europa de boekdrukkunst uitgevonden. Een ander jaartal dat wordt genoemd is 1492, de ontdekking van Amerika. Het is een tijd van groeiend individualisme, aardrijkskundige ontdekkingen, vele Italiaanse invloeden en de herontdekking van de antieke literatuur.
In de 16e eeuw gaat het theocentrisch middeleeuws denken over in een meer antropocentrische gerichtheid: mens en rede krijgen een centralere plaats in denken en beleving. Ook de Hervorming past in deze beweging, als men met name de kritische bronnenstudie op de Bijbel gaat toepassen.
Kort samengevat kan men zeggen dat de overheersende mentaliteit niet langer Memento mori was, maar Carpe Diem. In Frankrijk heeft vooral de herontdekking van de geschriften en de denkbeelden van Epicurus een grote impact.
De laatste grote rederijker is Clément Marot (1496-1544). Toch hoort hij al bij de nieuwe tijd door de badinerende stijl van zijn liefdes- en gelegenheidsgedichten en zijn protestantse sympathieën
Frans I vaardigt in 1539 het Edict van Villers-Cotterêts uit, waarin voorgeschreven wordt dat alle administratieve handelingen voortaan in het Frans dienen te geschieden. Dit is een grote stap voorwaarts voor de taal, die steeds meer de overhand over het Latijn krijgt.