Fridrich Bruk

Fridrich Bruk (Charkov, 18 september 1937) is een van oorsprong Oekraïense componist die zich al langere tijd in Finland heeft gevestigd.

Bruk kreeg de muziek van jongs af aan mee: zijn moeder was de pianiste Ada Bragilevski (1916-1943). Bruk bracht zijn jeugd door in Charkov, maar moest het al snel zonder zijn moeder doen (zij overleed in 1943) en werd opgevoed door zijn oma. In 1956 studeerde hij af aan de muziekopleiding van het conservatorium in Charkov en zette zijn studie voort aan het Conservatorium van Sint-Petersburg. In 1961 studeerde hij aldaar af, nadat hij een opleiding had gehad van Boris Arapov. Na zijn afstuderen ging Bruk op werkproject naar Karelië, alwaar hij tot 1964 in Petroskoi verbleef. Na dat project keerde hij terug naar Sint-Petersburg en begon muziek te componeren voor theater en film; hij was immers hoofd muziek van de Lennauch studio.

Hij was van 1961-1973 en van 1989-1991 lid van de Componistenvereniging van de Sovjet-Unie (in de periode daartussen, zijnde 1974 tot 1989, was hij uitgesloten). Sinds 1992 is hij weer lid van de Russische componistenvereniging.

In 1973 emigreerde hij in de Verenigde Staten, maar vertrok in 1974 naar Finland, alwaar hij zijn carrière als componist voortzette en daarvoor diverse toelagen en prijzen kreeg. Vanaf 1983 was hij lid van de Finse componistenvereniging.

In 1979 werd Bruk in Finland genaturaliseerd. Tijdens deze emigratie bleven partituren achter in Rusland, en die worden inmiddels als verloren beschouwd. Hij leeft in de omgeving van Tampere en kreeg in 2007 een onderscheiding van die stad nadat hij in 1988 al onderscheiden was met de Suomen Leijonan ansioristi (= het Kruis van verdienste van de Orde van de Finse Leeuw). Zijn verbinding met Karelië en derhalve de Kalevala bleef; zijn vierde en zevende symfonie zijn respectievelijk gewijd aan Carelia en de Kalevala. In 2006 verschenen zijn memoires als Sata ystävää (= "zo’n honderd vrienden"). In 2009 verscheen zijn tiende symfonie.

De componist schreef zelf over zijn componeerstijl dat die in het verlengde ligt van Gustav Mahler en Alban Berg.