Galecopperbrug | ||||
---|---|---|---|---|
Galecopperbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal (28 september 2004)
| ||||
Algemene gegevens | ||||
Locatie | Utrecht | |||
Coördinaten | 52° 4′ NB, 5° 6′ OL | |||
Overspant | Amsterdam-Rijnkanaal, fiets- en wandelpaden | |||
Lengte totaal | 320 m | |||
Breedte | 2 x 35 m | |||
Doorvaarthoogte | 9,10 m | |||
Langste overspanning | 180 m | |||
Beheerder | Rijkswaterstaat | |||
Bouw | ||||
Bouwperiode | 1971 - 1976 | |||
Opening | 5 juli 1971, 20 december 1976 | |||
Gebruik | ||||
Huidig gebruik | autoverkeer | |||
Weg | Rijksweg 12 (Ring Utrecht) | |||
Verkeersintensiteit | 220.000 voertuigen per dag (2024)[1] | |||
Architectuur | ||||
Type | Tuibrug | |||
Materiaal | Staal, beton | |||
|
De Galecopperbrug is een stalen tuibrug over het Amsterdam-Rijnkanaal bij de stad Utrecht. De brug bestaat eigenlijk uit twee delen, waarvan het eerste deel werd geopend in 1971 en het tweede deel in 1976. De brug fungeert als onderdeel van de autosnelweg A12 en verving een boogbrug uit 1936. De oude brug werd ongeveer 2 km naar het noordwesten verplaatst en overspant als de De Meernbrug nog steeds hetzelfde kanaal en fungeert nu als belangrijkste invalroute naar het centrum van Utrecht.
In 1971 werd de Nationale Staalprijs aan de Galecopperbrug toegekend. De brug is 240 meter lang met een hoofdoverspanning van 180 meter. In feite zijn het twee bruggen die parallel liggen, maar onderling iets verschoven zijn omdat de brug het kanaal niet onder een rechte hoek kruist. De tweede helft werd pas gebouwd nadat de oude boogbrug verplaatst was en werd opengesteld in 1976.[2]
De brug heeft in totaal 12 rijstroken: per richting zijn er twee rijbanen van elk 3 rijstroken, daarmee heeft deze brug een beduidend grotere capaciteit dan zijn voorganger, die twee rijstroken per richting had.