Een gerechtshof (vaak kortweg hof) is een rechterlijk college in Nederland. Normaliter spreekt een gerechtshof recht in hoger beroep. Zo kan een hof als beroepsinstantie fungeren in civielrechtelijke, strafrechtelijke en belastingrechtelijke geschillen. Het hof spreekt ook recht als men tegen een bepaald Centraal Tuchtcollege in hoger beroep gaat (zoals het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg).
Er zijn in Nederland vier gerechtshoven: Amsterdam, Arnhem-Leeuwarden, Den Haag en 's-Hertogenbosch. De vergelijkbare rechterlijke instantie in Caribisch Nederland, Aruba, Curaçao en Sint Maarten is het Gemeenschappelijk Hof van Justitie van Aruba, Curaçao, Sint Maarten en van Bonaire, Sint Eustatius en Saba.
De rechters van een gerechtshof worden 'raadsheer' genoemd. Een raadsheer kan een man of een vrouw zijn: een vrouwelijke raadsheer wordt niet raadsvrouw of raadsdame genoemd.
Rechterlijke uitspraken van een hof worden gewoonlijk niet aangeduid als 'vonnis', maar als arrest. Daarnaast geven hoven (net als rechtbanken) beschikkingen.
Een Nederlands ressort, dat beschikt over een gerechtshof is het equivalent van een gerechtelijk ambtsgebied in België, dat beschikt over een hof van beroep.
In civiele zaken bij het gerechtshof (en rechtbank) is een advocaat verplicht. Cliënten kunnen zelf niet aan het woord komen. Zij dienen tegen de elleboog van hun advocaat te tikken. Alleen als de voorzitter iets vraagt, kunnen (en moeten) cliënten zelf het woord voeren.
De griffier maakt het zittingsverslag. Hij noteert wat hij relevant vindt ("wat relevant is").
Klachten over eventuele valse gronden is onmogelijk. Men kan alleen in hoger beroep. Na het gerechtshof volgt alleen de Hoge Raad als mogelijkheid. Bij de Hoge Raad kunnen echter geen nieuwe bewijsstukken en argumenten worden aangevoerd.