| Goede Herderkerk | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Goede Herderkerk
| ||||
| Plaats | Zoeterwoude-Rijndijk | |||
| Gewijd aan | Goede Herder | |||
| Coördinaten | 52° 9′ NB, 4° 31′ OL | |||
| Gebouwd in | 1895-1896 | |||
| Restauratie(s) | 1977, 2015-2016 | |||
| Monumentale status | Rijksmonument | |||
| Monumentnummer | 41040 | |||
| Architectuur | ||||
| Architect(en) | J.H. Tonnaer | |||
| Bouwmateriaal | baksteen | |||
| Stijlperiode | neoromaans | |||
| Toren | 48 meter (koepel) | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
De Goede Herderkerk, vooral bekend als de Meerburgkerk, naar de buurt waar zij staat, is een rooms-katholieke kerk aan de Hoge Rijndijk in Zoeterwoude-Rijndijk en onderdeel van de Parochie Heiligen Petrus en Paulus. Tot december 2016 was de kerk gewijd aan de Onbevlekte ontvangenis van Maria. Na een ingrijpende restauratie en herinrichting en daarop volgend de sluiting van de Menswordingkerk in Leiderdorp werd zij op zaterdag 17 december 2016 opnieuw geconsacreerd door Hans van den Hende, bisschop van Rotterdam, en toegewijd aan de Goede Herder.
De O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangenparochie werd in 1855 opgericht. Tussen 1895 en 1896 werd de huidige kerk gebouwd. Op 5 maart 1896 werd de kerk geconsacreerd door mgr. Bottemanne, bisschop van Haarlem. Het ontwerp kwam van architect J.H. Tonnaer uit Delft, de bouw werd uitgevoerd door C.P.W. Dessing uit Gouda.
Tonnaer ontwierp een driebeukige kruisbasiliek in neoromaanse stijl. Op de kruising van schip en transept staat een grote achthoekige koepeltoren. De voorgevel wordt aan beide zijden geflankeerd door een klokkentoren. Het schip en het transept dragen een houten tongewelf. De zijbeuken hebben een stenen kruisribgewelf. Tussen de kerk en de pastorie werd een Heilig Hartbeeld van Joseph Timmermans geplaatst. In de jaren 1930 bleek de kerkkoepel te zwaar voor de dragende constructie en de kerk dreigde in te storten. Met een extra steunbeer en een metalen constructie in het interieur kon de koepel gered worden.
De oorspronkelijke klokken uit 1901 werden door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog in beslag genomen en omgesmolten. In 1947 en 1948 werden in de twee klokkentorens drie nieuwe klokken geplaatst.
Tijdens het Tweede Vaticaans Concilie werd de kerk bediend door een priester en kapelaan die de, te verwachten, uitkomsten van het concilie erg voortvarend aanpakten. Zo werd het interieur van de kerk aangepast. De uitbundig polychroom beschilderde muren en het plafond werden in lichte kleuren overgeschilderd. Tevens werd rijke inventaris die de kerk bezat voor een groot deel verwijderd, verkocht of weggegeven. De Meerburgkerk werd zo een van de eerste kerken ter wereld waar het altaartafel los van de achterwand van de apsis stond zodat de liturgie richting de kerkgangers werd opgedragen. Achteraf is deze ingreep betreurd omdat het karakter van de kerkruimte wel erg radicaal is aangepast. Het glaswerk in de kerk werd met deze aanpassing ook meegenomen. De huidige ramen van lichtgekleurd matglas stammen dan ook uit deze tijd. Van het oorspronkelijk glas uit de bouwtijd van de kerk zijn de ramen boven de portalen en in de klokkentorens nog origineel. De nieuwe kleurrijke gebrandschilderde ramen in de apsis werden vervaardigd door de Amsterdamse kunstenaar Karel Trautwein.
Vanwege de bijzondere architectuur (neoromaanse kruisbasiliek met koepel, uit een periode waarin men vrijwel alleen neogotische kerkgebouwen bouwde) en het beeldbepalende karakter van het gebouw is de Meerburgkerk, sinds 1976, een Rijksmonument.