Back Les Six Afrikaans Grup dels Sis Catalan Pařížská šestka Czech Les Six Welsh Les Six Danish Groupe des Six German Les Six English La Sesopo Esperanto Los Seis Spanish گروه شش Persian
In het midden: pianiste Marcelle Meyer.
Links: van onder naar boven Germaine Tailleferre, Darius Milhaud, Arthur Honegger en Louis Durey.
Rechts: staand Francis Poulenc en Jean Cocteau en zittend Georges Auric.
| Klassieke muziek uit de 20e eeuw | |
|---|---|
| Impressionisme | (tot 1900) |
| Bruïtisme (futurisme) | (vanaf 1913) |
| Neoromantiek | (vanaf 1915) |
| Groupe des Six | (vanaf 1920) |
| Dodecafonie | (vanaf 1923) |
| Musique concrète | (vanaf 1949) |
| Serialisme | (vanaf 1950) |
| Microtonale muziek | (vanaf 1950) |
| Aleatorische muziek | (vanaf 1963) |
| Minimalistische muziek | (vanaf 1970) |
| Eigentijdse klassieke muziek | (na 1975) |
De Groupe des Six (Frans: groep van zes) of Les Six was een informeel gezelschap van jonge Franse componisten in de jaren 1920.
De leden van Les Six waren:
- Georges Auric (1899-1983)
- Louis Durey (1888-1979)
- Arthur Honegger (1892-1955), eigenlijk een Zwitser
- Darius Milhaud (1892-1974)
- Francis Poulenc (1899-1963)
- Germaine Tailleferre (1892-1983), de enige vrouw in de groep.
Zij wilden nieuwe Franse muziek maken. Hun idee was de Franse muziek te ontdoen van het impressionisme van Claude Debussy en van Duitse invloeden, zoals het romanticisme van Richard Wagner en Richard Strauss. De muziek van de groep wordt gekenmerkt door speelsheid en eenvoud, en vertoont een mengeling van invloeden van Stravinsky, Satie en populaire muziek, zoals Amerikaanse jazz, variété en Braziliaanse dansen zoals de samba. Elke componist in het gezelschap had daarbij zijn eigen voorkeur, het was geen homogene groep. Ze voelden zich verbonden met het kubisme en met Franse surrealistische schrijvers als Jean Cocteau en Paul Éluard. Het motto van de groep was L'art pour l'art: ze componeerden muziek om de muziek zelf, zonder 'betekenis' of bijbedoelingen. Van een informele vriendengroep werden de zes componisten tot een bekende 'club' door een krantenartikel van de gelijkgestemde journalist Henri Collet.