De Grumman X-29 was een experimenteel ook wel X-vliegtuig waarbij, zoals bij elk van deze vliegtuigen, nieuwe technologie werd uitgetest. Het meest in het oog springend zijn de omgekeerde pijlvleugels en de canards, de kleine horizontale stabilisatoren vóór de vleugels, die van het toestel een eendvliegtuig maken. Doordat daardoor het vliegtuig aerodynamisch instabiel werd, was er gecomputeriseerde fly-by-wiretechnologie nodig. Composiet (materiaal) was nodig om de vleugels de vereiste stijfheid te geven zonder deze te zwaar te laten worden.