Guust | ||||
---|---|---|---|---|
Gaston | ||||
Guust in het metrostation Janson in Charleroi
| ||||
Land van oorsprong | België | |||
Oorspronkelijke taal | Frans | |||
Genre | humoristische strip, gagstrip | |||
Creatieteam | ||||
Bedenker(s) | André Franquin, Yvan Delporte | |||
Schrijver(s) | André Franquin | |||
Tekenaar(s) | André Franquin, Jidéhem | |||
Publicatie | ||||
Uitgever | Dupuis, Marsu Productions | |||
Publicatiemedia | Stripboeken, tijdschriften | |||
Eerste publicatie | 28 februari 1957 | |||
Laatste publicatie | 22 oktober 2023 | |||
|
Guust (Frans: Gaston) is een stripreeks rond stripfiguur Guust Flater (Frans: Gaston Lagaffe) die werd bedacht en getekend door André Franquin. Jidéhem was in de beginperiode coauteur. De strip bestaat sinds 28 februari 1957. In de strip doen deels dezelfde hoofdfiguren mee als in Robbedoes en Kwabbernoot, maar anders dan de voornoemde strip bevat Guust geen avontuurlijke elementen. In plaats daarvan is het puur een gagstrip zonder langere verhalen.
Guust ontstond in 1957 op verzoek van Yvan Delporte, die een figuurtje zocht als illustratie bij de rubrieken in het tijdschrift Spirou (vertaald als Robbedoes). Franquin werkte een personage uit, dat de naam kreeg van een onhandige kennis van Delporte, Gaston Mostraet.[1][2] De illustraties mondden uiteindelijk uit in een stripreeks. Franquin had echter weinig tijd om zich over Guust te ontfermen en trok Jidéhem aan om de reeks mee te tekenen. Zo maakten ze de eerste gags van de reeks, bijna 500, tot gag 505 uit 1968. Guusts terugkerende uitspraken "m'enfin" ("nou moe" in het Nederlands) en "bof" komen van Jidéhem.[3]
Toen Franquin uitgekeken raakte op Robbedoes en Kwabbernoot, begon hij zich meer op Guust toe te spitsen. Hij begon de personages zelf te tekenen en liet Jidéhem de decors doen. Jidéhem zelf had intussen met de reeks Sophie een eigen stripserie en had Franquin op een dag verteld weinig voeling te hebben met Guust. Uiteindelijk nam Franquin het hele werk over, waarbij Jidéhem af en toe nog insprong voor het tekenen van auto's. Nadat Franquin de reeks zelf voortzette, werd het oblongformaat gewijzigd naar een klassieke verticale pagina.[4][5]