Habiru

Habiru, Hapiru of Apiru waren verschillende groepen in de Vruchtbare Sikkel, die zich uitstrekte van Noordoost-Mesopotamië over de Kanaänitische regio en van de grenzen van Iran tot die van het Oude Egypte. Deze groepen worden over een periode van 2000 tot 1200 v.Chr. vermeld in verschillende bronnen uit het Oude Nabije Oosten. Het waren geen etnische, maar sociale groepen, die veelal de banden met hun gemeenschap verbroken hadden, bijvoorbeeld om schuldslavernij te ontvluchtten. Carol Redmount concludeerde dat de term Habiru niet in verband stond met een bepaalde etniciteit, dat de Habiru geen gemeenschappelijke taal spraken en dat zij aan de zelfkant van de gevestigde maatschappij leefden. De Habiru moeten volgens sommige moderne academici eerder gezien worden als een inferieure sociale klasse dan als een etnische groep of als een stam.

Afhankelijk van de bron en het tijdperk werden deze mensen als weinig constructief en eerder als storende amok makende elementen in en rond de gevestigde samenleving beschouwd. Ze werden benoemd als nomaden of semi-nomaden, rebellen, vogelvrij verklaarden, roversbenden, huurlingen, dienstvolk of slaven, zich verplaatsende werklieden. Deels vindt dit zijn oorsprong in de gekleurde beschrijvingen van stadsbewoners.