De Helvii (ook bekend als Elui, Grieks: Ἑλουοί) waren een relatief kleine Gallische gemeenschap ten westen van de Rhône aan de noordgrens van Gallia Narbonensis. Hun terrirorium kwam grofweg overeen met de Vivarais in het huidige departement Ardèche.
Alba Helviorum was hun hoofdstad, mogelijk Alba Augusta zoals genoemd door Ptolemaeus,[1] en gewoonlijk geïdentificeerd met het huidige Alba-la-Romaine. In de 5e eeuw is de hoofdstad verplaatst naar Viviers.[2]
Vanaf het midden van de 2e tot de 1e eeuw v.Chr. lag het Helvische territorium op de noordgrens van de Romeinse provincie Gallia Transalpina (later Narbonensis). Aangezien het een grensvolk was, speelden de Helvii een cruciale, zij het beperkte, rol in de Gallische Oorlog onder leiderschap van Gaius Valerius Caburus, die een Romeins burger was sinds 83 v.Chr., en zijn zonen Troucillus en Domnotaurus.[3] Julius Caesar noemt de Helvii een civitas,[4] een gemeenschap met ten minste een aantal kleine centra (oppida),[5][6][7] en niet een pagus.