Homo oeconomicus

De homo oeconomicus of economicus (quasi-Latijn, economische mens) is een mensbeeld waarin de mens eerst en vooral een economisch wezen is, dat wil zeggen gericht op de bevrediging van zijn behoeften op efficiënte en rationele wijze – maximalisatie van het verwachte nut of vooruitzicht. Dit mensbeeld wordt sterk geassocieerd met het economisch liberalisme, dat ervan uitgaat dat de behoeftebevrediging door berekenende individuen binnen bepaalde kaders de beste sociaal-economische organisatie zal bewerkstelligen.

De gangbare vertaling van het begrip in de economische wetenschap (preciezer, de rationelekeuzetheorie) is om individuen te modelleren als actoren met een vooraf bepaalde nutsfunctie, die aangeeft welke voorkeuren een persoon heeft voor alle goederen en activiteiten die op de markt worden aangeboden. De mens wordt hier voorgesteld als een perfect rationele consument, die een precieze afweging maakt tussen de hoeveelheid arbeid die hij verricht – een negatief nut – en de goederen die deze consumeert – een positief nut. De keuzes die gemaakt worden zijn niet per se egoïstisch, omdat de nutsfunctie zo ontworpen kan worden dat het plezier van een ander ook nut oplevert.

Een verwant begrip is de calculerende burger in de publiekekeuzetheorie, gebaseerd op een visie waarin burgers worden gezien als consumenten die diensten afnemen van hun overheden.