Indifferentiecurve

In de micro-economie is een indifferentiecurve of isonutcurve (iso-nutscurve) een grafiek die verschillende combinaties van goederen laat zien die gemeten als een kwantiteit elk een gelijke mate van voldoening aan een consument schenken. De consument is indifferent (onverschillig) tegenover de verschillende goederencombinaties op de kromme. Hij heeft geen voorkeur voor een van de goederenbundels. Hij verkiest geen van de bundels boven een andere. Elke goederencombinatie op de indifferentiecurve is hem om het even. Preferenties van de consument kunnen grafisch weergegeven worden aan de hand van deze indifferentiecurven. Een indifferentiecurve is een curve van gelijk nut op de grafiek van het nut als functie van de kwantiteit van twee of meer goederen, te vergelijken met een hoogtelijn in een berglandschap.

Men kan op equivalente wijze aan elk punt op de indifferentiecurve refereren als het voor de consument hetzelfde niveau van nut (tevredenheid) oplevert als een ander punt op de indifferentiecurve. Nut is dan een manier om voorkeuren weer te geven in plaats van iets van waaruit voorkeuren uit voortkomen.^[1] De belangrijkste toepassing van indifferentiecurven is in de weergave van potentieel waarneembare vraagpatronen voor individuele consumenten over goederenbundels.^[2]

De indifferentiecurve heeft een verband met de eerste wet van Gossen.

1. ↑ Geanakoplis (1987), blz 117.
2. ↑ Böhm en Haller (1987), blz. 785.