Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog

Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog
Nederlandse gevechtseenheid tijdens de eerste politionele actie
Nederlandse gevechtseenheid tijdens de eerste politionele actie
Datum 17 augustus 194527 december 1949
Locatie Nederlands-Indië
Resultaat *Politieke Indonesische overwinning
*Militaire Nederlandse overwinning
Territoriale
veranderingen
Onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Indonesië
Verdrag Verdrag van Linggadjati (1946)
Rondetafelconferentie van 1949
Strijdende partijen
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk (tot november 1946)
Vlag van Indonesië Indonesië
Vlag van Japan Japanse hold-outs
Leiders en commandanten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Generaal Robert Mansergh
Vlag van Verenigd Koninkrijk Generaal Philip Christison (tot Januari 1946)
Vlag van Nederland Generaal Simon Spoor
Vlag van Nederland Hubertus van Mook (tot oktober 1948)
Vlag van Nederland Louis Beel (na oktober 1948)
Vlag van Indonesië Generaal Soedirman
Vlag van Indonesië Soekarno
Vlag van Indonesië Mohammed Hatta
Troepensterkte
Koninklijke Landmacht 140.000 (piek)

Britse leger 45.000

TNI 183.000

Pemoeda's 60.000?

Verliezen
4.585 Nederlandse gesneuvelde militairen (burgerdoden niet meegerekend)[1]
980 Britse soldaten gedood[2]
(Algemeen) 97.421 doden[3]
30.000 Indonesische gesneuvelde militairen
531 Japanse gesneuvelde vrijwilligers[4]
525 Indiase gesneuvelde overlopers[5]
Geschiedenis van Indonesië

Naar chronologie

Vroege vorstendommen

De opkomst van de moslimstaten

Koloniaal Indonesië

De opkomst van Indonesië

Onafhankelijk Indonesië


Portaal  Portaalicoon  Indonesië
Portaal  Portaalicoon  Geschiedenis
Een arrestant wordt afgevoerd. Hij is geboeid met de zogenaamde Aceh-knoop, 1946.

De Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog (Indonesisch: Revolusi Nasional Indonesia), ook wel de Politionele Acties geheten, was een dekolonisatieoorlog in het voormalige Nederlands-Indië. Deze oorlog begon kort na de capitulatie van Japan op 15 augustus 1945 met de eenzijdige uitroeping, twee dagen later, van de Republiek Indonesië door de Indonesische leiders Soekarno en Hatta. Het duurde tot de Nederlands-Indonesische rondetafelconferentie van 1949 voordat de oorlog formeel werd beëindigd en de onafhankelijkheid van de voormalige kolonie Nederlands-Indië door Nederland werd erkend, gevolgd door de soevereiniteitsoverdracht aan de Verenigde Staten van Indonesië op 27 december 1949. Alleen Westelijk Nieuw-Guinea bleef hiervan uitgezonderd. Daardoor werd met de soevereiniteitsoverdracht slechts ten dele tegemoetgekomen aan de eisen van de Indonesische leiders, die volledige onafhankelijkheid hadden geproclameerd van de hele archipel.

Kort na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 braken vijandelijkheden uit tussen Indonesische nationalisten en de geallieerde troepen die strategische posities in de archipel hadden ingenomen. In oktober 1945 ontbrandde de strijd om Surabaya, een stad die de nationalisten na bloedige gevechten moesten prijsgeven.

Bij deze strijd waren nog geen Nederlandse strijdkrachten betrokken. In maart 1946 werden Nederlandse troepen in Indonesië toegelaten en verlieten de geallieerden Indonesië.

  1. Indonesian War of Independence (in numbers). NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies. Gearchiveerd op 9 februari 2023. Geraadpleegd op 9 februari 2023.
  2. Kirby 1969, p. 544.
  3. https://www.groene.nl/artikel/wie-telt-de-indonesische-doden. Gearchiveerd op 30 juni 2023.
  4. https://www.liputan6.com/global/read/2577201/kisah-rahmat-shigeru-ono-tentara-jepang-yang-membelot-ke-nkri. Gearchiveerd op 30 juni 2023.
  5. https://www.milligazette.com/news/3662-indian-muslim-soldiers-heroic-role-in-indonesias-liberation/. Gearchiveerd op 30 juni 2023.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in