Een intensivecareafdeling (afgekort ic-afdeling, ook intensievezorgafdeling, afgekort IZ-afdeling, intensive care unit, afgekort ICU, of bewakingsafdeling genoemd) is een afdeling in een ziekenhuis waar intensieve zorg wordt verleend.
Gespecialiseerde ic-verpleegkundigen en intensivisten werken op een ic-afdeling intensief samen om de zeer complexe en vaak levensreddende zorg die daar nodig is optimaal te kunnen uitvoeren.[1] Daarvoor hebben ze de beschikking over intensivecarebedden met een uitgebreid arsenaal aan geneesmiddelen, voedingsstoffen, geavanceerde apparatuur en andere hulpmiddelen. Vaak zijn er aparte kamers voorzien van een toegangssluis met onderdruk ten behoeve van isolatie.
De eerste ic-afdeling werd in december 1953 opgericht in het Kommunehospitalet in Kopenhagen. Grondlegger ervan is Bjørn Ibsen, die ermee een succesvol experiment begon tijdens een polio-epidemie in 1952.[2][3]