Islam in China

De islam in China is een van de drie in het land aanwezige wereldgodsdiensten die van buiten China geïntroduceerd werd. Het arriveerde na het boeddhisme en in ongeveer dezelfde periode van de Tang-dynastie als het christendom. Een verschil met het christendom is, dat de islam na de eerste introductie in China – in de zevende eeuw– hier onafgebroken aanwezig is geweest. Een tweede verschil is, dat de islam in China in tegenstelling tot het christendom en het boeddhisme maar in zeer geringe mate geïnteresseerd was in het bedrijven van missiearbeid. De islam groeide in China door vestiging van Arabische en Perzische handelaren en vooral migratie van islamitische groepen uit Centraal-Azië. Daarnaast werden vanaf de achttiende eeuw islamitische gebieden door verovering aan het keizerrijk toegevoegd.

Op basis van gegevens uit 2010 zijn er ongeveer 24.000.000 moslims in China. Dit komt overeen met 1,8% van de totale Chinese populatie. In tegenstelling tot het christendom in China waarvan de omvang – in absolute aantallen – sinds 1980 door bekeringen sterk is toegenomen, groeit de islam in China alleen op basis van natuurlijke aanwas door geboortecijfers. Sinds begin eenentwintigste eeuw is het christendom de islam in omvang van het aantal gelovigen dan ook gepasseerd.

Moslims in China behoren tot een van tien etnische groepen van de in totaal zesenvijftig officiële etnische groepen van de Volksrepubliek China. Van het totaal van 24.000.000 moslims behoort 90% tot de Hui of Oeigoeren.