Het isocolon - van het Griekse ἴσος (ísos), "gelijk" en κῶλον (kôlon), "(lichaams)deel, zin(sdeel) of prosodische eenheid" - is een op verschijnselen als polyptoton en paronomasie gebaseerd stijlmiddel. In zijn algemeenheid betreft het de herhaling binnen een bepaald syntactisch verband van op een bepaalde manier overeenkomende woorden.