| Kabinet-Beel I | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De ministers van het kabinet-Beel I in de Blauwe Zaal op 3 juli 1946
| ||||
| Coalitie | KVP, PvdA | |||
| Zeteltal TK | 32 + 29 = 61 | |||
| Premier | Louis Beel | |||
| Beëdiging | 3 juli 1946 | |||
| Demissionair | 7 juli 1948 | |||
| Ontslagdatum | 7 augustus 1948 | |||
| Voorganger | Schermerhorn-Drees | |||
| Opvolger | Drees-Van Schaik | |||
| Formatie | 1946 | |||
| ||||
Zetels in de Tweede Kamer
| ||||
| Overzicht kabinetten | ||||
| ||||
Het kabinet-Beel I was het Nederlands kabinet van 3 juli 1946 tot 7 augustus 1948. Het was het eerste kabinet na de Tweede Wereldoorlog dat op democratische verkiezingen gestoeld was (het voorafgaande kabinet-Schermerhorn-Drees was zonder functionerend parlement benoemd door koningin Wilhelmina). De samenwerking tussen de KVP en de PvdA staat bekend als 'het nieuwe bestand'.
De problematiek rond de onafhankelijkheid van Nederlands-Indië vormde een belangrijk onderwerp van discussie gedurende Beel I. In eerste instantie werd de Overeenkomst van Linggadjati getekend in november 1946, maar door een verschillende interpretatie ontstonden er conflicten, welke er uiteindelijk toe leidden dat het verdrag in juli 1947 werd opgezegd, en de eerste politionele actie werd uitgevoerd in Indonesië. Een definitieve oplossing zou pas worden bereikt onder het volgende kabinet, Drees I.
Tijdens Beel I werd de Noodwet Ouderdomsvoorziening, de voorloper van de Algemene Ouderdomswet en ook wel de noodwet-Drees genoemd, ingevoerd.