Kenning

Een kenning (in het Oudnoords kenning "kenteken", meervoud kenningar, van kenna "kennen") is een dichterlijke uitdrukking eigen aan de Oud-Germaanse Scandinavische, Noorse, Angelsaksische en Keltische literatuur en Skaldendichtkunst. Het is een stijlfiguur die als substitutie voor een naam of begrip wordt aangewend.

De kenningar van de Oudnoordse lofliederen komen bij de leek als gekunsteld over vanwege de opeenstapeling van koene spreuken, maar bij het aristocratische publiek van kenners werd er een zekere voorkennis van het mythisch materiaal en van dat van de sagen door opgeroepen.

Epische genres zoals de Heldenliederen en de Vertelliederen maken geen gebruik van de kenning. Ze werd uit de West-Germaanse dichtkunst overgenomen, vooral de alliteratie, en is tot op vandaag nog productief in de dichterlijke taal.