Kinetochoor

Het kinetochoor is een schijfvormige eiwitstructuur, waar de spoelvezels zich hechten tijdens celdeling om zusterchromatiden uit elkaar te trekken. Het kinetochoor ontstaat nadat het chromosoom zich in twee splitst en zo de cel ook in twee splitst. Het kinetochoor is dus het overblijfsel van het centromeer aan beide delen van het chromosoom (beide chromatiden). Het kinetochoor bevindt zich ter hoogte van een centromeer (dit is een insnoering in het chromosoom) van beide chromatiden en verbindt het chromosoom met microtubuli van de mitotische spoel tijdens mitose en meiose. Door deze hechting zijn de microtubuli aan de chromatiden gebonden.^[1]

Kinetochoren starten, controleren en begeleiden de bewegingen van chromosomen tijdens celdeling. Tijdens mitose, die optreedt nadat de hoeveelheid DNA in elk chromosoom is verdubbeld (met behoud van hetzelfde aantal chromosomen) in de S-fase, worden twee zusterchromatiden bij elkaar gehouden door een centromeer. Elke chromatide heeft zijn eigen kinetochoor, die in tegengestelde richtingen wijzen en zich hechten aan tegenovergestelde polen van het mitotische spoelapparaat. Na de overgang van metafase naar anafase scheiden de zuster-chromatiden van elkaar, en de individuele kinetochoren op elke chromatide sturen hun beweging naar de spoelpolen die de twee nieuwe dochtercellen zullen definiëren. De kinetochoor is daarom essentieel voor de chromosoomscheiding die klassiek wordt geassocieerd met mitose en meiose.

1. ↑ Santaguida, Stefano, Musacchio, Andrea (2 september 2009). The life and miracles of kinetochores. The EMBO Journal 28 (17): 2511–2531. ISSN:0261-4189. PMID: 19629042. PMC: PMC2722247. DOI:10.1038/emboj.2009.173.