Klieving (embryo)

In de embryogenese is klieving de deling van cellen in de vroege ontwikkeling van het embryo, na de bevruchting.^[1] De zygoten van veel soorten ondergaan snelle celcycli zonder significante algehele groei, waardoor een klomp cellen ontstaat van dezelfde grootte als de oorspronkelijke zygote. De verschillende cellen die voortkomen uit splitsing worden blastomeren genoemd en vormen een compacte massa die de morula wordt genoemd. De klieving eindigt met de vorming van de blastula, of van de blastocyst bij zoogdieren.

Meestal afhankelijk van de hoeveelheid dooier in het ei, kan de klieving holoblastisch (volledig) of meroblastisch (onvolledig of partieel) zijn. De pool van het ei met de grootste hoeveelheid dooier wordt de vegetatieve pool genoemd, terwijl de tegenovergestelde pool de dierlijke (animale) pool wordt genoemd.

Klieving verschilt van andere vormen van celdeling doordat het aantal cellen en de kernmassa vergroot zonder de cytoplasmamassa te vergroten. Dit betekent dat bij elke volgende klieving er ongeveer de helft van het cytoplasma in elke dochtercel aanwezig is dan vóór die deling, en dus neemt de verhouding tussen celkern en cytoplasma toe.^[2]

1. ↑ (en) Gilbert, Scott F. (2000). Developmental Biology, 6th, "An Introduction to Early Developmental Processes". ISBN 978-0878932436.
2. ↑ Forgács, G., Newman, Stuart A. (2005). Biological physics of the developing embryo. Cambridge University Press, "Cleavage and blastula formation", p. 27. ISBN 978-0-521-78337-8.