מַמְלֶכֶת יְהוּדָה | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Kaart | |||||
De koninkrijken Juda (geel) en Israël (blauw) in ca. 830 v.Chr. volgens de Bijbel | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Jeruzalem | ||||
Talen | klassiek Hebreeuws | ||||
Religie(s) | jodendom (jahwisme en baälisme) | ||||
Regering | |||||
Dynastie | Huis van David |
Het koninkrijk Juda (Hebreeuws: מַמְלֶכֶת יְהוּדָה , Mamlekhet Yehuda) was volgens de Hebreeuwse Bijbel een gedeelte van Kanaän dat in bezit was genomen door de stammen Juda, Simeon en Benjamin en bestond van 922 v.Chr. tot 586 v.Chr. De hoofdstad van Juda was Jeruzalem. Juda had een oppervlakte van 8900 km².
Het koninkrijk Juda wordt vaak het "Tweestammenrijk" genoemd om het te onderscheiden van het noordelijk gelegen koninkrijk Israël, dat ook wel het "Tienstammenrijk" genoemd werd.
Het koninkrijk Juda ontstond nadat het Verenigd Koninkrijk Israël scheurde na onenigheid over de opvolging van koning Salomo, die een zoon was van Koning David. Salomo's zoon Rechabeam was zijn troonopvolger, maar toen deze aankondigde dat hij Salomo's zware belastingdruk zelfs nog meer wilde opschroeven, brak er een opstand uit. Aanvankelijk volgde alleen de stam Juda het huis van David en erkende Rechabeam als hun koning. De andere stammen kozen Salomo's vroegere generaal Jerobeam als nieuwe koning, maar al snel sloot de stam van Benjamin zich aan bij Juda. De stam van Simeon werd later samengevoegd met de stam van Juda en verloor zijn eigen identiteit.