Kwint

Een kwint (van Latijn: quintus, de vijfde) is in de muziektheorie het interval in een diatonische toonladder tussen een eerste toon en de daarboven liggende vijfde. Een kwint omvat vier toonafstanden, dat kunnen hele en halve toonafstanden zijn. De gebruikelijke reine kwint bijvoorbeeld bestaat uit drie hele en een halve toonafstand. Het interval tussen bijvoorbeeld de tonen C en G is dus ook een kwint. Men zegt dat de G een kwint boven de C ligt. Daarnaast wordt ook de toon die in een diatonische toonladder op de vijfde toontrap ligt, de kwint genoemd. Zo is de G de kwint in de toonladder van C. Ook wordt de tweeklank die bestaat uit twee tonen die een kwint uit elkaar liggen, als kwint aangeduid. De tweeklank C-G is een kwint, of de tonen C en G vormen een kwint.

In vroegere tijden werd de kwint aangeduid als diapente, van het Oudgriekse διά (dia) πέντε (pente), door (of met) vijf.