Het Lambermontakkoord is in België de verzamelnaam voor drie politieke akkoorden die in 2000-2001 werden gesloten over de verdere aanpassing van de federale staatsinrichting. Het is de vijfde staatshervorming sinds 1970. De naam is afgeleid van de Lambermontstraat waar de akkoorden in de ambtswoning van de eerste minister tot stand kwamen.
De drie akkoorden werden gesloten door de zes regeringspartijen (Vlaamse en Franstalige liberalen, socialisten en groenen) en de Volksunie. Binnen die laatste partij rees evenwel verzet tegen de akkoorden en weigerde de helft van de Kamerfractie de wetsontwerpen erover goed te keuren. Voor de goedkeuring zocht en vond de Regering-Verhofstadt I steun bij de PSC (Franstalige christendemocraten), in ruil voor de toezegging van extra geld aan het vrij (katholiek) onderwijs van de Franse Gemeenschap en de belofte dat België het Kaderverdrag inzake de bescherming van nationale minderheden van de Raad van Europa zou ondertekenen.