Leeuw (heraldiek)

De leeuw is in de heraldiek een populair wapendier. In Duitsland en het oostelijk deel van Europa spelen adelaars een belangrijke rol in de heraldiek. In het Westen van het continent is de leeuw het meest gebruikte wapendier.^[1] In de late middeleeuwen kwam hij voor op 15% van de wapenschilden.^[2]

Afgezien van kleine verschillen, zijn er twee houdingen mogelijk. De “klimmende leeuw” staat verticaal, op twee poten. De “gaande leeuw” of “luipaard” staat horizontaal op drie poten. Zegt men zonder meer “leeuw”, dan wordt een klimmende leeuw bedoeld.

De leeuw staat voor moed en het dier wordt meestal klimmend afgebeeld. Er zijn uitzonderingen want de fantasie van de heraldicus heeft in de loop der eeuwen tientallen verschillende en nauwkeurig benoemde leeuwen voortgebracht. Zo is er de zeeleeuw, een heraldisch wezen met de romp van een leeuw en de staart van een vis. Er kwam vervolgens ook een "dubbele zeeleeuw" die één romp en twee vissenstaarten heeft. Ook de gevleugelde leeuw van Sint-Marcus, wapendier van Venetië, is een heraldisch bedenksel. Leeuwen kunnen ook twee staarten hebben of een blauwe tong en blauwe nagels. Er is in de heraldiek ook een "laffe leeuw" met staart tussen de achterpoten beschreven.

Leeuwinnen spelen in de heraldiek geen rol.

De anatomie van de leeuw is in de heraldiek meestal niet natuurgetrouw. Het gaat immers om een heraldisch symbool, niet om een tekening naar de natuur. De leeuw werd aangepast om schilden en wapens zoals een bijl of een zwaard te kunnen dragen. Daarbij is het goed heraldisch gebruik om de leeuw het gehele schild te laten vullen. De verhoudingen van leeuw en schild zijn dus op elkaar afgestemd. In Duitsland worden leeuwen ook wel gekluisterd in een traliehelm en men trekt ze ook wel handschoenen aan. De heraldische leeuw onderscheidt zich van de echte leeuwen door de mannelijke geslachtsorganen die geprononceerd op de buik zijn aangebracht. Dat is bij honden en paarden de normale anatomie. Bij de leeuwen en andere katachtigen zijn de penis en testikels relatief klein en hangen zij onder de staart.

1. ↑ Carl-Alexander von Volborth, "Heraldiek".
2. ↑ Michel Pastoureau, Quel est le roi des animaux ?, in: Actes des congrès de la Société des historiens médiévistes de l'enseignement supérieur public, 1984, nr. 1, p. 133-142. Gearchiveerd op 1 mei 2023.