Lex Frisionum

De Lex Frisionum (Friese Wet^[1]) is een optekening van het gewoonterecht van de Friezen, een door de Franken geherintroduceerde term voor de bewoners van het Nederlandse kust- en centrale rivierengebied.^[2][3][4] Deze optekening vond plaats in het Latijn rond het jaar 790 in opdracht van Karel de Grote. De Lex Frisionum omvat voornamelijk strafrecht, een enkele bepaling, bijvoorbeeld Titel VI, ziet op het huwelijksrecht.

De enige overgeleverde versie van de Lex Frisionum is gedrukt door Herold in Bazel in 1557. De originele manuscripten zijn verloren gegaan.

Het rechtsgebied van de Lex Frisionum liep van het Zwin tot aan de Wezer. De Lex Frisionum scheidde dit gebied in drie delen door het Vlie en de Lauwers.

1. ↑ Joris van Eijnatten: Nederlandse religiegeschiedenis, Uitgeverij Verloren, 2006, pp. 58.
2. ↑ Ton Derks: Ethnic Constructs in Antiquity: The Role of Power and Tradition, Amsterdam University Press, 2009, p. 325.
3. ↑ De Friezen, 2013, p.78,79 'Het ziet er dus naar uit dat het Fries-Groningse terpengebied na een al of niet volledige bewoningsonderbreking vooral bevolkt werd door Germaanse stammen uit Noord-Duitsland en Denemarken, door mensen met een noordelijke achtergrond die hun eigen cultuur en gewoonten introduceerden.'
4. ↑ Menno Dijkstra: Rondom de mondingen van Rijn & Maas: landschap en bewoning tussen de 3e en 9e eeuw in Zuid-Holland, in het bijzonder de Oude Rijnstreek, Sidestone Press, 2011, pp. 377.