De Joegoslavische hoofdwegen vormden het netwerk van de belangrijkste wegen in de Socialistische Federale Republiek Joegoslavië. Dit land is na 1991 uit elkaar gevallen in de landen Slovenië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Servië, Montenegro en Macedonië en het de facto onafhankelijke land Kosovo.
Het systeem bestond uit 29 wegen met zijtakken. De zijtakken kregen oorspronkelijk een letter als suffix achter het wegnummer van de hoofdtak. Zo was de M2a een aftakking van de M2. Later werd het suffix een getal dat met een punt van de rest van het wegnummer werd gescheiden. De M2a werd toen dus de M2.1.
De nummers verschenen in witte letters op een blauw schild in de bewegwijzering. Er werd in de bewegwijzering geen gebruik gemaakt van een prefix. In de schrijftaal werd het prefix 'M' van magistralni put (hoofdweg) gebruikt.
Na het uiteenvallen van Joegoslavië behielden Bosnië en Herzegovina, Servië, Montenegro en Kosovo de oude nummering. Daardoor veranderen wegnummers niet op de grens tussen deze landen. Slovenië en Kroatië ontwikkelden een geheel nieuw systeem, waarbij alle wegen een nieuw nummer kregen. Macedonië voerde ook een eigen wegnummering in, maar hierbij hebben enkele wegen, zoals de A1 en delen van de A2, hun oude nummer behouden.