Liquida, liquide of vloeiklank is in de taalkunde de aanduiding voor l-achtige en r-achtige klanken, respectievelijk de lateralen en de tremulanten of rhotics. Het gaat om medeklinkers, behorend tot de klasse van de sonoranten, waartoe ook de nasalen en de halfklinkers /j/ en /w/ behoren. In vrijwel alle talen van de wereld (ruim 95%[1]) komt ten minste één liquida voor. Het Nederlands kent er twee als foneem, de /l/ en de /r/. Hoewel deze klanken dicht bij elkaar liggen, kunnen ze beide fonetisch op zeer uiteenlopende manieren worden gearticuleerd. In sommige andere talen, zoals het Koreaans, zijn deze twee liquidae geen fonemen maar allofonen, hetgeen de Nederlandse taal zeer lastig te leren maakt voor bijvoorbeeld Koreanen.