CL-1200 Lancer / X-27 | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Rol | experimenteel vliegtuig | |||
Bemanning | 1 | |||
Varianten | CL-1200-1 / CL-1200-2 | |||
Status | ||||
Aantal gebouwd | 0 | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 17,45 m / 16,20 m | |||
Hoogte | 5,23 m / 4,9 m | |||
Spanwijdte | 8,89 m / 8,70 m | |||
Vleugeloppervlak | 28 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 8.112 kg / 7.800 kg | |||
Wapenlast | 5.400 kg | |||
Max. gewicht | 15.900 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | Pratt & Whitney TF30-P-100 | |||
Stuwkracht | 66,7 kN | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | 1.477 / 1.260 kn op 35.000 ft (Mach 2,57 / 2,19) (2.720 / 2.330 km/h) | |||
Actieradius | 367 (680 km) zeemijlen met 1,813 kg bommen aan boord / 1,836 zeemijlen / 3.400 km | |||
Dienstplafond | Boven 60,000 ft / >18.300 m | |||
Bewapening | ||||
Boordgeschut | 1 × 20 mm General Electric M61 Vulcan kanon met 725 patronen of 1 × 30 mm DEFA kanon met 400 patronen | |||
Ophangpunten | 9 | |||
Raketten | 4 AIM-7 Sparrow- of 6-10 AIM-9 Sidewinder-raketten | |||
|
De Lockheed CL-1200 Lancer was een door Lockheed ontwikkeld toestel dat eind jaren '60 van de twintigste eeuw een nieuwe en verbeterde versie van de Lockheed F-104 Starfighter moest opleveren. Het toestel was bedoeld voor de export en was daardoor een directe concurrent van de Northrop F-5E Tiger II, de Dassault Mirage F1, de Northrop YF-17 en de McDonnell Douglas F-4 Phantom II. Lockheed hoopte te profiteren van de ervaring met de productie van hun F-104 doordat deze onderdelen, systemen, gereedschappen en mallen deelde met de CL-1200 Lancer. Daarnaast had Lockheed al ervaring in het werken in een consortium en hoopte op die manier ook de CL-1200 te ontwikkelen.[1]
Het nieuw te ontwikkelen type leek veel op de F-104, maar had een hoger geplaatste vleugel met een grotere spanwijdte naast lager geplaatste, grotere staartvlakken. Beide eigenschappen waren bedoeld om de vliegeigenschappen te verbeteren en het toestel beter geschikt te maken voor korte start- en landingsbanen. De CL1200-1 zou een verbeterde versie krijgen van de motor van de F-104, de General Electric J79. De latere CL1200-2 zou een Pratt & Whitney TF-30 turbofanmotor krijgen.
De CL1200-1 deed mee in de International Fighter Aircraft competition, maar doordat in november 1970 de Northrop F-5 als winnaar werd aangewezen verdween de voornaamste markt voor de Lancer; het project werd beëindigd zonder dat er een werkend toestel was geproduceerd.
De X-27 was de aanduiding voor het toestel, afgeleid van het CL-1200 Lancerproject om voor de USAF[1] experimenten uit te voeren met hoge prestaties. De X-27 zou geavanceerde technologieën, motoren en andere apparatuur moeten gaan testen. Ook dit project kwam echter niet verder dan het stadium van mock-up.
De CL-1200-2 (soms aangeduid als de CL-1600) was een ontwikkelingsvoorstel van de X27 voor de Lightweight Fighter Competition van 1972. Het toestelontwerp werd niet doorgezet omdat General Dynamics en Northrop de contracten kregen om de YF-16 en de YF-17 te ontwikkelen. Het ontwerp leek op de X-27 maar had ronde luchtinlaten met inlaatkegels en een andere staartvin.[2]
Een volgende variant voor de United States Navy werd aangeduid als CL-1400 of CL-1400-N. Deze was gebaseerd op het voorste deel van de romp, de luchtinlaat en de vleugel van de CL-1200-2 met de achterzijde van de romp van de X-27.[2]