Lockheed F-104 Starfighter

Lockheed F-104 Starfighter
Algemeen
Oorsprong	Verenigde Staten
Fabrikant	Lockheed Martin
Rol	jachtbommenwerper
Bemanning	1 of 2
Varianten	zie tabel
Status
Eerste vlucht	1954
Aantal gebouwd	2580 USA en wereldwijde licentiebouw
Gebruik	USAF 1958-1967, ANG 1967-1975, NASA 1975-1994
Afmetingen
Lengte	16,7 m
Hoogte	4,2 m
Spanwijdte	6,7 m
Vleugeloppervlak	18,2 m²
Gewicht
Leeggewicht	6390 kg
Startgewicht	13 054 kg
Krachtbron
Motor(en)	1x General Electric J79 turbojet met naverbrander
Prestaties
Topsnelheid	2600 km/h
Actieradius	resp. zonder/met tiptanks 800 / 2400 km
Dienstplafond	27 000 m
Bewapening
Boordgeschut	1x M61 Vulcan gatling 20 mm kanon
Ophangpunten	7
Bommen	max. 2100 kg
Raketten	2x AIM-9 Sidewinder lucht-lucht
Portaal    Luchtvaart

De Lockheed F-104 Starfighter was een van de bekendste supersonische eenmotorige Amerikaanse gevechtsvliegtuigen van de 20e eeuw. Het toestel werd door Lockheed ontworpen ter opvolging van de F-100 Super Sabre en was bij de USAF operationeel van 1958-1967, in de Koude Oorlog. Het toestel werd overwegend gebruikt als jachtbommenwerper, maar er waren ook versies die aangepast waren voor een rol als jager. De F-104 werd door de VS onder meer in gevechtsacties gebruikt in de Vietnamoorlog en tot de definitieve uitfasering in de VS in 1975 deed het toestel nog dienst bij de Air National Guard.

De Starfighter was de standaard jachtbommenwerper van de NAVO in de periode 1961-1985 waarna het toestel werd vervangen, meestal door de F-16. Ook in de Belgische luchtmacht en de Koninklijke Luchtmacht heeft het toestel jarenlang dienstgedaan. De F-104 bezat de twijfelachtige eer het slechtste veiligheidsrecord te vestigen. Ook de later aan het licht gekomen omkoopschandalen – waarvan bij Europese aankoop in diverse gevallen sprake was geweest – deden de naam en faam van het toestel geen eer aan.