| Luiks-Brabantse oorlogen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Twee mannen in het rood gaan elkaar met knuppels te lijf. Schouwspel te Luik, in aanwezigheid van de Luikse prins-bisschop Hendrik III van Gelre en hertog Hendrik II van Brabant (links), tijdens een periode van detente.
Uit: Brabantsche Yeesten, KBR, ms. IV 684 (15e eeuw) ***** | ||||
| Datum | 1212 – 1378[1][2] | |||
| Locatie | diverse locaties in het Maasland | |||
| Resultaat | Brabant wordt de regionale macht | |||
| Territoriale veranderingen |
Luik verwerft Moha en Loon; Brabant verwerft Limburg en Landen van Overmaas; tweeherigheid van Maastricht bevestigd | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| ||||
De Luiks-Brabantse oorlogen waren een serie van dertien of veertien oorlogen in de 13e en 14e eeuw tussen het prinsbisdom Luik en het hertogdom Brabant en hun wisselende bondgenoten.[1][2] In de geschiedschrijving wordt de plundering van Luik in 1212 als beginpunt genomen en het jaar 1378 als eindpunt van de reeks.[1][2] De reeks van dertien oorlogen werd voorafgegaan door het Beleg van Maastricht in 1204.[2]
De oorlogen vielen deels samen met de Limburgse Successieoorlogen (1283-'89), de Loonse Successieoorlogen (1336-'66) en de Brabantse Successieoorlog (1355-'57), waarin zowel Brabant als Luik belangrijke gebieden aan hun territorium wisten toe te voegen, maar waaruit Brabant toch als de belangrijkste regionale macht in het Maasland tevoorschijn kwam. In het prinsbisdom Luik vond in deze periode bovendien een burgeroorlog plaats: de Awans- en Warouxoorlog (1296-1335).
- ↑ a b c Lejeune 1948, pp. 59–61.
- ↑ a b c d Wouters 1981, pp. 22–23.