Lydisch | ||||
---|---|---|---|---|
Gesproken in | Lydië | |||
Uitgestorven in | eerste eeuw v.Chr. of later | |||
Taalfamilie |
| |||
Taalcodes | ||||
ISO 639-3 | xds | |||
|
Lydisch was een Indo-Europese taal van de Anatolische tak, die in de oudheid gesproken werd in de streek Lydië, in het westen van Anatolië (het huidige Turkije).
Binnen de Anatolische talen neemt het Lydisch een problematische positie in. Dit is in de eerste plaats te wijten aan de beperkte bronnen in en kennis van de taal, en in de tweede plaats aan het feit dat Lydisch een aantal kenmerken heeft die haar onderscheiden van andere Anatolische talen.[1] Het is niet bekend of dit specifiek pre-Lydische ontwikkelingen zijn of archaïsche kenmerken die in andere Anatolische talen verloren zijn gegaan.[2]
Het Lydisch is vanaf het einde van de 8e of begin van de 7e eeuw v.Chr. geattesteerd op munten en graffiti. Teksten van enige lengte zijn beperkt tot de 5e en 4e eeuw v.Chr., de tijd van de Perzische overheersing. De laatste Lydische teksten dateren uit de 3e eeuw v.Chr.
Er zijn tegenwoordig iets meer dan honderd Lydische teksten bekend, die bijna allemaal gevonden zijn in of vlak bij de Lydische hoofdstad Sardis. Minder dan 30 teksten bestaan uit meer dan enkele woorden en zijn tamelijk compleet. De meerderheid van de inscripties is op steen gegraveerd, en vaak gaat het dan om grafopschriften. Ook zijn er verschillende decreten bekend, en enkele teksten lijken in versvorm te zijn.[3]
De Griekse historicus Strabo vermeldt dat in zijn tijd (eerste eeuw v.Chr.) het Lydisch in Lydië zelf uitgestorven was, maar nog gesproken werd in de multiculturele stad Kibyra, door afstammelingen van de Lydische kolonisten die de stad gesticht hadden.