Lysergeenzuurdi-ethylamide

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Lysergeenzuurdi-ethylamide
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van lysergeenzuurdi-ethylamide
Algemeen
Molecuulformule	C20H25N3O
IUPAC-naam	(6aR,9R)-N,N-di-ethyl-7-methyl-4,6,6a,7,8,9- hexahydroindolo-[4,3-fg]chinoline-9-carboxamide
Andere namen	D-lysergeenzuurdi-ethylamide, 9,10-didehydro-N,N-di-ethyl-6-methylergoline-8β-carboxamide, lysergide, Pearly Gates, Royal Blue, Acid, Lucy
Molmassa	323,432 g/mol
SMILES	CCN(CC)C(=O)[C@H]1CN([C@@H] 2CC3=CNC4=CC=CC(=C34)C2=C1)C
InChI	1/C20H25N3O/ c1-4-23(5-2)20(24) 14-9-16-15-7-6-8-17-19(15) 13(11-21-17)10-18(16) 22(3)12-14/h6-9, 11,14,18,21H, 4-5,10,12H2, 1-3H3/t14-,18-/m1/s1
CAS-nummer	50-37-3
EG-nummer	200-033-2
PubChem	5761
Wikidata	Q23118
Beschrijving	synthetische hallucinogene drug
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnen	H300 - H310 - H330 - H351
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P260 - P264 - P280 - P284 - P302+P350 - P310
Omgang	Zuivere stof voorzichtig behandelen, draag veiligheidshandschoenen en een stofmasker.
Opslag	zuivere stof bewaren bij −20 °C
VN-nummer	2811
ADR-klasse	Gevarenklasse 6.1
LD50 (ratten)	(intraveneus) 16,5 mg/kg
LD50 (konijnen)	(intraveneus) 0,3 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Smeltpunt	82-85 °C
Kookpunt	198-200 °C
Oplosbaarheid in water	0,0021 g/L
Slecht oplosbaar in	water
Geometrie en kristalstructuur
Dipoolmoment	3,02 D
Evenwichtsconstante(n)	pKa = 7,8
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Lysergeenzuurdi-ethylamide (C₂₀H₂₅N₃O), bekend als LSD-25 of simpelweg lsd of acid, is een organische verbinding met een hallucinogene werking. De stof werd in 1938 voor het eerst gesynthetiseerd door de Zwitser Albert Hofmann uit de ergotalkaloïden van de graanschimmel moederkoren. Lsd is een afkorting van het Duitse woord Lysergsäure-diäthylamid, wat in het Nederlands vertaald wordt als lysergeenzuurdi-ethylamide.

Een van de bijzondere eigenschappen van lsd is dat het al bij het innemen van extreem kleine hoeveelheden (25 microgram) een psychoactieve werking vertoont. In de 20e eeuw werd lsd wereldwijd gebruikt door psychiaters om geestesziektes zoals psychosen (bijvoorbeeld schizofrenie) te behandelen. Ook werd het in de jaren vijftig eens onderzocht als mogelijk waarheidsserum door de Amerikaanse CIA en de Britse MI6 (overigens zonder succes). De populariteit van lsd bereikte een hoogtepunt in de jaren zestig en daalde snel nadat de drug eerst op nationale schaal en vervolgens in 1971 door de Verenigde Naties werd gecriminaliseerd. In de 21e eeuw is de belangstelling voor de microdosering en therapeutische toepassing van lsd gestegen.^[1][2]

Lsd werd in 2009 door onderzoekers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu geclassificeerd als een relatief onschadelijke drug; verslaving of een overdosis is vrijwel onmogelijk en de risico's beperken zich voornamelijk tot de kans op een zeer onaangename bad trip, wat door een goede voorbereiding (set en setting) voorkomen kan worden. Lsd wordt afgeraden voor personen met (aanleg voor) psychiatrische stoornissen en tijdens de zwangerschap.^[3] Het Europees waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving meldt dat de straatwaarden van lsd in 2006 in de meeste Europese landen varieerden tussen de € 5 en € 11 per eenheid.^[4]

1. ↑ Arthur Eaton, Wat is de erfenis van de psychedelische hippie-goeroe Timothy Leary?. De Groene Amsterdammer (14 oktober 2020). Gearchiveerd op 1 november 2020. Geraadpleegd op 27 november 2020.
2. ↑ Michael Pollan (2018). Verruim je geest. Wat psychedelica ons leren over bewustzijn, sterven, verslaving en depressie. Uitgeverij De Arbeiderspers.
3. ↑ J.G.C. van Amsterdam et al., Ranking van drugs. Een vergelijking van de schadelijkheid van drugs.. RIVM (2 juli 2009). Geraadpleegd op 21 december 2019.
4. ↑ Europees Waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving (2008) Stand van de drugsproblematiek in Europa: 55. ISBN 978-92-9168-322-2