Magere Hein

Magere Hein
de Dood, man met de zeis, Pietje de Dood, Heintje de Dood
Magere Hein
Gedaante	ondood geraamte, gehuld in een donker gewaad
Associatie	personificatie van de dood, symbool voor de (allesverslindende) tijd
De dood met een kaarsendover en zonnewijzer
Portaal    Religie

Magere Hein (ook wel de Dood, man met de zeis, Pietje de Dood [in Vlaanderen] of Heintje de Dood^[1]) is een personificatie van de dood.

Hij wordt vaak afgebeeld als een gedaante die gehuld is in een donker gewaad, een kap over het hoofd heeft en een zeis bij zich draagt. De zichtbare lichaamsdelen van Magere Hein laten zien dat hij een (levend) geraamte is. Het betreft hier de benige hand waarmee hij zijn zeis vasthoudt en soms zijn schedel. Vaak is zijn hoofd niet te zien en maakt dit plaats voor duisternis (logisch gezien is dit schaduw, afkomstig van de kap).

De zeis symboliseert het feit dat de dood iedereen treft: een zeis maait alle korenhalmen om.

In de middeleeuwen werd de dood onder andere tijdens de dodendans meestal afgebeeld als een mager lijk met open wonden waaruit maden kropen.

Magere Hein staat ook weleens symbool voor de (allesverslindende) tijd. Behalve een zeis draagt hij dan ook een zandloper bij zich. Meestal wordt de tijd echter voorgesteld als Vadertje Tijd, een oude (maar nog wel levende) man die eveneens een zandloper en een zeis bij zich draagt.

Met een Magere Hein wordt ook vaak een erg dun iemand bedoeld.

1. ↑ Oe toch, spookjes en sprookjes uit het Brabantse Maasland, Gerard Ulijn, ISBN 90 6486 010 6