Mary Roos

Mary Roos (Bingen am Rhein, 9 januari 1949), artiestennaam van Rosemarie Schwab, is een Duitse schlagerzangeres. Ze is getrouwd geweest met Pierre Scardin en later met Werner Böhm, met wie ze een zoon, Julian (° 1986) heeft. Haar zuster is schlagerzangeres Tina York.

Op 9-jarige leeftijd nam ze haar eerste plaat op, Ja die Dicken sind ja so gemütlich. Ze zong in verschillende wedstrijden en had haar doorbraak in 1970 met het lied Arizona Man, waarbij de producer Michael Holm als eerste bij een schlagerlied een synthesizer, bespeeld door de songwriter van het lied, Giorgio Moroder, gebruikt werd. Ze nam in 1970 deel aan de Duitse preselectie voor het Eurovisiesongfestival in Amsterdam met het lied Bei jedem Kuß en werd tweede achter Katja Ebstein.

In deze tijd kwam ze veel op de Duitse televisie en begon ze een tweede carrière in Frankrijk waar ze aan de zijde van Michel Fugain de vrouwelijke hoofdrol had in de musical Un enfant dans la ville. In 1972 won ze de Duitse preselectie met het lied Nur die Liebe läßt uns Leben en werd ze derde op het songfestival in Edinburgh. Hierna zong ze in Parijs voor een uitverkochte Olympia.

Ze bracht vele liedjes uit die niet altijd even succesvol waren, maar bleef bekend als zangeres in de jaren 70 en kwam vaak op de Duitse televisie. In 1975 nam ze opnieuw deel aan de Duitse preselectie maar werd slechts derde met het lied Eine Liebe ist wie ein Lied, met Ich will denselben Weg noch mal an deiner Seite geh'n haalde ze deze zelfde finale niet. Ook in 1982 slaagde ze er niet in de preselectieronde te winnen, dit keer aan de zijde van David Hanselmann met het lied Lady.

In 1984 was het wel weer prijs; met Aufrecht geh'n won ze Ein Lied für Luxemburg, op het songfestival werd ze evenwel pas dertiende, een afknapper van formaat na de zeven opeenvolgende top 10-plaatsen die het land gehad had.

Vele successen behaalde ze met de covers van Engels- en Franstalige hits zoals in 1971 met So Leb' dein Leben, een interpretatie van My Way en Comme d'Habitude van resp. Frank Sinatra op tekst van Paul Anka, resp. van Claude François, Ich werde geh'n heute nacht uit 1979 van Cliff Richards We don't talk anymore; Ich bin stark, nur mit dir van Modern Talkings You're My Heart, You're My Soul en Doch leider lieb ich dich immer noch uit 1999 van Chers Believe.

Haar laatste cd dateert van 2015.