De meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) is een representant van de bacterie Staphylococcus aureus die resistent is voor meticilline, een vertegenwoordiger van de groep β-lactam-antibiotica die doorgaans worden gebruikt bij de bestrijding van stafylokokkeninfecties. Vergelijkbare antibiotica zijn cloxacilline en flucloxacilline. Informeel heet MRSA wel ziekenhuisbacterie omdat de MRSA-stammen vooral worden aangetroffen in ziekenhuizen. De reden hiervoor is dat in ziekenhuizen veel antibiotica gebruikt worden.
De eerste keer dat MRSA bij iemand werd vastgesteld was in 1959 in het Verenigd Koninkrijk. Dit was al enkele maanden na de introductie van meticilline als antibioticum.[1]
Als een MRSA gevonden wordt in bejaardeninstellingen of ziekenhuizen, dan wordt veelal een quarantaine afgekondigd om verdere verspreiding te voorkomen omdat een infectie met MRSA steeds moeilijker te bestrijden is. Alleen vancomycine lijkt nog een remedie, maar ook daar lijkt resistentie tegen te kunnen ontstaan (bijvoorbeeld vancomycine-resistente enterokokken).