Midas Dekkers

Midas Dekkers
Midas Dekkers
Algemene informatie
Volledige naam	Wandert Jacobus Dekkers
Pseudoniem(en)	Midas Dekkers
Geboren	22 april 1946
Geboorte­plaats	Haarlem
Land	Nederland
Handtekening
Werk
Jaren actief	1985-heden
Genre	fictie non-fictie
Dbnl-profiel
Website
Portaal    Biologie

Wandert Jacobus Dekkers, beter bekend als Midas Dekkers (Haarlem, 22 april 1946), is een Nederlandse bioloog, presentator en schrijver van fictie en non-fictie voor kinderen en volwassenen. Op zijn achttiende heeft hij zichzelf de naam Midas (naar Midas Wolf uit Donald Duck) aangemeten.^[1]

Midas Dekkers werd geboren in een rooms-katholiek gezin en ging als kind naar katholieke scholen.^[2]

De bekende kinderboekenschrijver schreef ruim vijftig kinder- en jeugdboeken, waarvan de meeste verhalen bevatten. In zijn niet-fictionele jeugdboeken schrijft Dekkers over aan de biologie gerelateerde onderwerpen. Daarnaast schrijft Dekkers fictioneel proza voor volwassenen. Als bioloog is Dekkers bekend door zijn scherpe observaties. Biologisch-wetenschappelijke thema’s weet hij met gevoel voor humor uit de doeken te doen. Dankzij zijn schrijfstijl kennen zijn boeken veel herdrukken. Analoog met de bioloog Dick Hillenius heeft Dekkers een veelzijdige belangstelling.

Dekkers staat ook bekend om zijn vaak tegendraadse en controversiële meningen over onderwerpen als bestialiteit, kinderen krijgen en sporten.

1. ↑ Interview uit Eppo stripweekblad nummer 50 uit 1982, pagina's 26-27. Zie ook https://web.archive.org/web/20101215211152/http://inducks.org/dd50/xned1965.html, waar voormalig Donald Duck-scenariste en Dekkers' studiogenote Patty Klein uitlegt waarom hij voor de naam Midas koos.
2. ↑ Wat loopt daar (2021), p.38: 'Op katholieke scholen zoals de mijne kwam van tijd tot tijd een missionaris op zijn verlof vertellen over arme mensen die zonder goede god door het leven moesten en nog zwart waren bovendien' en p.47: 'Gelukkig het kind dat van zijn ouders een kant-en-klaar wereldbeeld krijgt aangereikt. Toen ik het mijne uitpakte bleek het katholiek te zijn. Mij best. Het had ook communistisch mogen zijn of joods, maar met katholiek was ik dik tevreden. Als katholiek jongetje wist ik precies hoe de wereld in elkaar stak en wat me te doen stond. Er waren, leerde ik, drie soorten mensen: beminde gelovigen, ontaarde ketters en onnozele heidenen.Ketters waren het ergst, die verloochenden de enige ware leer. Heidenen konden hun goddeloosheid niet helpen, die hadden nog nooit van God gehoord, maar daar was wel iets aan te doen, want de missie was nog op volle sterkte.' en 'Jonge mensen vragen me weleens bezorgd of dat niet eng was, zo'n roomse jeugd met al die grijpgrage paters. Dat vond ik niet. Het voelde juist heel veilig in een beproefd systeem waarin je alles kwijt kon wat je maar wilde. Liever een hokjesgeest dan een warhoofd.'