Mijnbouwarcheologie (Duits: Montanarchäologie) is een tak van de archeologie die zich bezighoudt met het onderzoek van de mijnbouwactiviteiten van het verleden.[1]
Er worden oude mijngangen onderzocht om een beeld te krijgen van hoe deze gangen aangebracht zijn en er wordt gezocht naar sporen van het gedolven erts (of andere grondstof). Het erts kan verder onderzocht worden op samenstelling qua mineralen, elementen en isotopen en dit mogelijk gerelateerd aan andere archeometallurgische vondsten. De isotoopsamenstelling van het element lood bijvoorbeeld verschilt van plaats tot plaats en dit kan gebruikt worden om de mogelijke bron van herkomst van voorwerpen te achterhalen of juist uit te sluiten. Eventueel achtergelaten mijnhout kan onderzocht worden voor een datering via dendrochronologie of resten houtskool met C14-datering.
Het verrichten van mijnbouwarcheologie in het veld vereist een goede fysieke conditie omdat er met zwaar toebehoor gesjouwd moet worden in vaak nauwe en glibberige mijngangen. Ook vereist het een aanzienlijke ploeg mensen die goed weten wat ze aan het doen zijn om de veiligheid in acht te houden.[2]
- ↑ Thomas R. Stöllner in: Archaeometallurgy in global perspective. 2015 ISBN 978-1-4614-9016-6
- ↑ (de) Video die mijnbouwarcheologie in actie laat zien.