De Britse Militaire Medaille, een van de vele onderscheidingen die deze naam in verschillende landen dragen, werd op 15 maart 1916 ingesteld. Het besluit van Koning George V van het Verenigd Koninkrijk bepaalde dat alle militairen uit het Britse Gemenebest voor de medaille in aanmerking kwamen en hij antedateerde de stichting op het jaar 1914, het begin van de Eerste Wereldoorlog.
De medaille was een stap lager dan het voor onderofficieren en lagere officieren bestemde Military Cross. Het Groot-Brittannië van 1916 was zeer snobistisch en standsbewust en het werd onwenselijk geacht om de officieren en de manschappen dezelfde onderscheiding voor dapperheid te geven. Dit uiteraard met uitzondering van het Victoria Cross. In 1993 werd de Military Medal afgeschaft. Nu komen militairen van alle rangen in aanmerking voor een Military Cross.
De Militaire Medaille was een onderscheiding voor de Britse landmacht; de Britse marine kende de Distinguished Service Medal en de Britse luchtmacht de Air Force Medal die even hoog werden ingeschaald en voor vergelijkbare verdiensten werden toegekend.
De zelden verleende Distinguished Conduct Medal is hoger dan de Military Medal en een vermelding in een dagorder geldt als lager dan deze medaille die 135 000 maal werd toegekend. Soms werden onderofficieren met de Militaire Medaille onderscheiden, bij herhaalde verlening werd een gesp op het lint gemonteerd. Dragers voeren de letters "MM" achter hun naam.
In het conflict om de Falkland Eilanden werd de Military Medal binnen de Royal Marine Commandos tienmaal verleend.[1]