Moabieten

De Moabieten waren een Semitisch volk dat tussen de 13e eeuw v.Chr. en de 6e eeuw v.Chr. leefde in het gebied ten oosten van de Dode Zee in wat nu Jordanië is. Het land dat de Moabieten bewoonden werd Moab genoemd. Moab werd in het noorden begrensd door het koninkrijk van de Ammonieten, Ammon. Ten zuiden van Moab lag Edom. In het westen vormde de Dode Zee de scheidslijn tussen de Moabieten en de Israëlieten. De Moabitische taal behoorde tot de Kanaänitische taalgroep en vertoont zeer sterke overeenkomsten met andere Kanaänitische talen als het Ammonitisch, het Edomitisch en het Hebreeuws, de taal van de Israëlieten.

De Stele van Mesha, in de 9e eeuw v.Chr. opgericht door de Moabitische koning Mesha, verhaalt over de succesvolle opstand van Mesa tegen een opvolger van koning Omri van het Koninkrijk Israël, mogelijk Achab of diens zoon Joram.